Daar staat ze dan. Met een hooivork in een donkere kelder. Op de grond ligt een gewonde man. Hij is verantwoordelijk voor de dood van haar gezin. Ze weet niet of hij daar zelf bij betrokken was. Maar hij draagt hetzelfde pak als de daders, dus wat maakt het verder uit?
Als u mijn voorstelling “Zij zagen Oorlog” heeft ervaren, dan herkent u hier het voorlaatste dilemma. Ik noem de vrouw Maria en ze draagt een groene jurk. Het is één van de zes korte verhalen waarin iemand een keuze maakt en geconfronteerd wordt met de gevolgen daarvan. “Het dringt door tot diep in de ziel”, aldus een bezoeker in Hoogeveen vorig jaar.
De afgelopen dagen dacht ik vaak aan Maria.
Nadat een conservatief influencer in de Verenigde Staten werd doodgeschoten, zag ik veel Nederlanders online feestvieren. Onder de jubelende menigte opvallend veel mensen uit het onderwijs. Een docent (Burgerschap) wenste zijn volgers bijvoorbeeld een prettige “Charlie Kirk”-dag. Een andere leraar vroeg “welk stuk vuil we deze week in de nek gaan schieten”. Ophef was het gevolg, waardoor scholen zich genoodzaakt zagen diverse docenten te schorsen.
Het meest schokkende vind ik het gebrek aan zelfreflectie bij deze mensen, temeer daar ze werkzaam zijn in het onderwijs. Van beleving bij hun voorbeeldfunctie was geen sprake, want direct na hun schorsing schreeuwden ze dat de vrijheid van meningsuiting in gevaar kwam. Alsof een werkgever niet mag constateren dat je gedrag conflicteert met de normen en waarden die de school hanteert en probeert over te dragen op jonge mensen. Hoe diep moet je als zo’n docent eigenlijk in een kliekje zitten, om ervan uit te gaan dat iedereen met je meedoet als je op een graf danst?
In Amerika stonden door het hele land tienduizenden jongeren onder een blote hemel stil bij de aanslag. Er waren geen oproepen tot geweld en er werd niet geplunderd. Deze jongeren brandden kaarsjes en zongen met elkaar het Avé Maria. Die warmte greep me aan.
De woorden van Spencer Cox, de Gouverneur van Utah, de Staat waar de moord plaatsvond, troffen me ook: “Als iemand ook maar een beetje blij is met het nieuws over de schietpartij, dan zou ik hem of haar willen vragen om in de spiegel te kijken en te zoeken naar een betere versie van jezelf.”
Een waarheid als een koe, want een betere wereld begint inderdaad bij jezelf.