In Berlijn bezocht ik gisteren de premiere van de musical Little Shop of Horrors, gespeeld door het onafhankelijke gezelschap Encore. Zo’n 15 acteurs/zangers speelden met een live-band van acht muzikanten een show die ruim twee uur duurt. Het was vermakelijk en leerzaam.
De Little Shop of Horrors is een noodlijdende plantenwinkel in een Amerikaanse Vogelaarswijk. Een winkelmedewerker kweekt een nieuwe plantensoort die leeft op vlees en bloed. De plant eet mensen om hem heen op en groeit tot immense proporties. Hij blijkt veeleisend en intolerant, met alle gevolgen van dien.
In de pauze leerde ik aan de bar van een onderzoeker van Max Planck Research dat het aantal kerstmarkten in Duitsland dit jaar wederom daalt. Voor Corona waren er zo’n 3000, nu een derde minder. Veel zijn korter dan vroeger en beperken zich alleen tot de (advents)weekenden, of zelfs tot één weekend. Er zijn personele problemen. En minder vaklieden, want die verkopen makkelijker via internet. Maar het zijn vooral de torenhoge beveiligingskosten die kerstmarkten onmogelijk maken. Risico’s zijn ook niet meer te verzekeren. Publiek geeft ook aan dat beveiligingsmaatregelen en zwaar bewapende politiepatrouilles niet sfeerverhogend werken. Een toenemend aantal mensen blijft door de dreiging weg. De beroemde kerstmarkten in grote steden gaan gewoon door, maar veel kleinere steden durven het feest van het licht anno 2025 niet meer aan.
Encore speelde de “Director’s Cut” van Little Shop of Horrors. Waar de winkelbediende in de reguliere vertelling het gevaar van intolerantie inziet en de bijl zet in de wortels van de bloeddorstige plant, neemt het verhaal in director’s cut een andere wending. Nu wordt de intolerante plant omarmd door een activistische bioloog. Deze zaait vervolgens dood en verderf door vele stekjes van de bloeddorstige plant de wereld over te sturen. Onbewust trok ik een parallel met de huidige samenleving waarin extremisten de wereld rond vliegen en ruim baan krijgen om hun intolerante gedachtengoed op te leggen. Als de bijl niet in de wortels wordt gezet, dan gaat hier langzaam het licht uit, zoals ook bij de kerstmarkten. Wat rest is een bloederig eind, net zoals bij de director’s cut van Little Shop of Horrors.