Als je mijn theatershow Arum dem Fayer hebt bezocht, dan herken je dat citaat wellicht. Het was vroeg, de zon was nog niet op. De dag moest nog gemaakt worden. In de cabine van een vrachtwagen reed ik die prachtige hoofdstad van Nederland binnen.
Het gevoel dat ik 30 jaar geleden had is onbeschrijfelijk. Dat koester ik nog dagelijks. Maar het brute nieuws over de gebeurtenissen van vannacht maakt duidelijk dat de stad van nu niet meer die stad van toen is.
Die mooie stad aan het IJ, geregeerd door lieve en tolerante Nederlanders, is verworden tot een riool waar haat, antisemitisme en crimineel gedrag de norm zijn. De vrijdenkendheid en de tolerantie die mij de mogelijkheid gaven om een geweldig leven te hebben, faciliteren nu de ellende. Het doet me pijn. Fysiek pijn.
Ik ga (nog maar een keer) douchen.