In de Verenigde Staten is veel te doen over de rechten van de Oorspronkelijke Bewoners van Amerika. Die Volkeren worden inmiddels erkend, nadat ze honderden jaren genegeerd zijn. Maar er is nog altijd een grote discussie over het land dat ze is afgenomen, of waarvan ze zeggen dat het is afgenomen.
Die oorspronkelijke bewoners kenden geen eigendom van land en registratie van eigendom. Vele stammen leefden volledig nomadisch en trokken achter de seizoenen aan. Andere stammen leefden meer als agrariër en bleven voor langere tijd – soms generaties – op dezelfde plek. Volkeren hadden onderling strijd, maar sloten ook (tijdelijke) verdragen. Het Amerika van 1500 na Christus is in die hoedanigheid goed te vergelijken West-Europa van 500 voor Christus (als je Europese metaalbewerking en gebruik van paard en wiel buiten beschouwing laat).
Altijd weer die Romeinen
West-Europa heeft een groot deel van zijn historische vastlegging te danken aan de Romeinen. In navolging van de Oude Grieken waren ze zeer geïnteresseerd in andere volkeren. Ze beschikten over een schrift en hadden een visie op archiveren.
De oorspronkelijke bewoners van Amerika hebben daarin veel te danken aan de Europeanen, zowel aan de handelaren als aan de kolonisten. Beide groepen witte mensen registreerden veel van wat er in de omgeving en tussen volkeren gebeurde. Denk aan notulen, dagboeken, facturen, bedrijfsverslagen en brieven naar familie overzee, en die documenten geven een aardig inzicht in de ontwikkeling in sommige gebieden.
Wat is oorspronkelijk?
In Amerika is het nu gebruikelijk om de bewoning van de Amerika’s ‘sinds de schepping’ toe te wijzen aan de Oorspronkelijke bewoners. Regionaal wordt dat gekoppeld aan de stam die nu in een bepaald gebied woont. Dat levert soms best gekke situaties op.
In het noorden van Minnesota trof ik in een museum een beschrijving over hoe dat specifieke merengebied sinds de schepping toeviel aan een bepaalde stam die er nu nog woont. In datzelfde museum staat ook duidelijk beschreven hoe juist die stam na strijd met een ander volk pas in 1883 in die regio terechtkwam, wie de ‘chief’ was en hoe die omging met de witte mensen (pels- en houthandelaars) die al in dat gebied woonden (vriendelijk, open en hartelijk).
De historicus was in zijn beantwoording van mijn vraag duidelijk: “Het klopt dat het bewijs van de komst van die stam door aanwezige witte inwoners (veelal van Franse afkomst) geleverd is. En ook dat daarvoor een andere stam verdreven is. Maar er is geen bewijs dat de huidige stam niet voor die tijd ook al in dat merengebied woonde, omdat niet duidelijk is hoe de stam over het continent is getrokken. Aangezien de in 1883 verdreven stam niet meer bestaat, vinden we het beter om de geschiedenis zo te houden.”